Człowiek ze szkła – recenzja filmu „Marcel”, reż. Marcin Mikulski

Niżej znajdziesz recenzję w języku ukraińskim

Niezauważalność to potężna umiejętność pozwalająca na dokonywanie niezwykłych rzeczy. Co zrobi człowiek posiadający tak wyjątkowy dar? Obrabuje bank? Wykradnie tajne dane i zdestabilizuje porządek na świecie? Zostanie herosem, który co noc powstrzymywać będzie półświatek? A może jednak zacznie pracować jako urzędnik państwowy, a do jego ulubionych zajęć należeć będzie bierne obserwowanie świata? Pomimo niezwykłej umiejętności Marcela do bycia niezauważonym, w filmie nie mamy do czynienia z komiksowym bohaterem, a człowiekiem z krwi, papierosowego dymu i kości.

Dla większości osób bycie niezauważalnym brzmi jak utrapienie, nieuczestniczenie w zabawach, samotność, brak uwagi. Marcel też tak uważał, jednak wraz z upływem czasu jego przekleństwo stało się jego największą siłą. Nieangażowanie się w relacje czy sytuacje społeczne, pozwalało mu na zdystansowanie się do świata. Był on osobnym bytem, niezależnym obserwatorem rzeczywistości. Jego spokojna i bezstresowa  egzystencja trwałoby pewnie jeszcze długie lata, gdyby nie niecodzienne zdarzenie, w wyniku którego jego życie stanęło na głowie.

Film charakteryzuje fantastyczne połączenie poważnych tematów z czasami wręcz groteskowym humorem. Dialogi i monologi przywodzą na myśl filmy Koterskiego. Na świetnym poziomie stoi również gra aktorska. Piotr Żurawski w głównej roli wypada wprost genialnie. Dodatkowym plusem jest ścieżka dźwiękowa – utwór “Lato 76” Artura Rojka tworzy wspaniały klimat i idealnie podkreśla treści przedstawione w filmie. “Marcel” to 30-minutowy majstersztyk.

 

Dawid Łupieniak

 

Людина зі скла – рецензія фільму “Марсель”

Непомітність – це потужна сила, яка дозволяє робити дивовижні речі. Що зробить людина з таким унікальним вмінням? Пограбує банк? Викраде секретні дані та дестабілізує світовий порядок? Чи стане героєм, який щовечора боротиметься зі злочинністю? А може все-таки працюватиме державним чиновником, а його улюбленим заняттям буде пасивне спостереження за світом? Незважаючи на незвичайну здатність Марселя залишатися непоміченим, у фільмі він не герой коміксів, а людина з крові, сигаретного диму та кісток.

Для більшості людей бути непомітним означає сум, відсутність участі у веселощах, самотність, відсутність уваги оточуючих. Марсель теж так думав, але з часом його прокляття стало його найбільшою силою. Можливість не входити у стосунки чи соціальні ситуації дозволило йому дистанціюватися від світу. Він був окремою сутністю, незалежним спостерігачем дійсності. Його мирне та вільне від стресів існування могло б тривати ще багато років, якби не одна незвична подія, завдяки якій його життя перевернулося з ніг на голову.

Фільм характеризується фантастичним поєднанням серйозних тем з подекуди навіть гротескним гумором. Діалоги та монологи нагадують фільми Котерського. Акторська гра також знаходиться на чудовому рівні. Пьотр Журавський у головній ролі просто блискучий. Додатковим плюсом є саундтрек: “Літо 76” Артура Ройка створює чудову атмосферу та досконало підкреслює зміст, представлений у фільмі. “Марсель” – це 30-хвилинний шедевр кінематографу.

Tłumaczenie: Anna Chudzik-Buderecka

 

Podziel się ze znajomymi